Ակտիվիստ Արթուր Չախոյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Տրանսպորտի թանկացումը միայն տնտեսական խնդիր չէ, այլև քաղաքական ռազմավարություն։
Առաջինը՝ սա իշխանության կողմից նետված մարտահրավեր է ընդդիմությանը: Իշխանությունը փորձում է պարզել՝ արդյո՞ք ընդդիմությունը, խոսքերից և սոցցանցային գրառումներից բացի կկարողանա գեներացնել տրանսպորտի թանկացման դեմ արդյունավետ պայքար՝ օգտագործելով բոլոր հասանելի ռեսուրսները։ Այս գործընթացը կարող է դառնալ 2026թ Ազգային ժողովի ընտրությունների մարտավարության մշակման դաշտ, որտեղ իշխանությունը կգնահատի ընդդիմության կազմակերպչական կարողությունները, և արդյո՞ք ժողովուրդը կբարձրաձայնի իր բողոքը, թե կշարունակի լուռ հանդուրժել այս անարդարությունը:
Նիկոլ Փաշինյանը, իր սովորության համաձայն, կփորձի մանիպուլացնել հանրային կարծիքը, թանկացումը ներկայացնել որպես Տիգրան Ավինյանի նախաձեռնություն՝ Նիկոլ Փաշինյանի համար բացելով «հերոսի» կերպարի դուռ: Նա կարող է մի քանի ամիս անց «վշտացած» չեղարկել թանկացումը՝ «հոգատար փրկիչ առաջնորդի» դեր խաղալով հայտարարի, որ ժողովուրդը շահագործման մատերիալ չէ, ներկայացնել իրեն որպես «հերոս փրկիչ», ընդհուպ մինչև Տիգրան Ավինյանի հրաժարականը, հավաքելով քաղաքական դիվիդենտներ:
Իշխանությանը թվում է, թե 300 դրամը փոքր գումար է, բայց այն ծանր բեռ է սոցիալապես խոցելի խմբերի՝ աշխատավորների, ուսանողների և տարեցների համար։
Այս թանկացումը ոչ միայն բացահայտում է կառավարման անարդյունավետությունը, այլև իշխանության անտարբերությունը քաղաքացիների խնդիրների հանդեպ։
Տրանսպորտի թանկացումը պետք է բացառվի, քանի դեռ չի բարձրացվել մարդկանց եկամուտը։ Հակառակ դեպքում, հասարակական տրանսպորտը կդառնա ոչ թե ծառայություն, այլ շահագործման միջոց։ Ժողովուրդը չի կարող վճարել այն գինը, որը չի համապատասխանում իր եկամուտներին։
