Գևորգ ջա՜ն:
Փամբակի ճամբարում իմ խմբից էր Գևորգն ու իր նման ինչքան ակտիվ ու ժիր տղաներ կային՝ կենսուրախ, հումորով ու առույգ: Մի օր եկավ, ասաց.
-Ընկեր Սոֆյա, դատավորի, որ ընկեր Արտակը թողնի պարենք :
– Ի՞նչ պետք է պարես Գևորգ ջան, որ դասավորեմ :
-Դուք դասավորե՛ք կտեսնեք:
Դե ընկեր Արտակի հետ խոսեցի, տղաներով միացրեցին ու Գևորգս սկսեց «Լեզգինկա» պարել: Շատ սիրուն էր պարում, բայց հենց ավարտեց, եկավ հարցրեց.
-Հը, ընկեր Սոֆյա լավ պարեցի՞:
– Շա՜տ սիրուն, բայց հայ տղեն պետք է «հայերեն պարի»:
-է՜, էլ չսկսեք:
Իրար հետ սկսեցինք պարել, եթե ճիշտ եմ հիշում քոչարի:
Խումբը գնաց, բայց մնաց ամուր ու բոլորն ընկերներ դարձան, ամեն մեկը մի մարզից, մի գյուղից ու քաղաքից:
Մի տարի անց դիմորդ էր ու պատահական հանդիպեցի թիվ 20 դպրոցի պարիսպների մոտ:
– Բարև ընկեր Սոֆիա, քննության եմ, կօգնենք չէ, որ լավ հանձնեմ, պիտի գնամ Ռուսաստան սովորելու:
– Գևորգ , բայց կվերադառնաս չէ՞:
– Հա, հերս չի թողնի մնամ, գնամ սովորեմ ու գամ:
Հաջորդ օրը նայում էի ցուցակը, անցել էր, մեկ-մեկ գրում էր այնտեղից: Փաստորեն սովորել, վերադարձել էր հայրենիք ու սպա էր Մատաղիսում:
Գևորգ ջան հայոց լեռներում հայերեն պարելով անմահացար:
Նկարը տեսա ու չէի ուզում հավատալ, որ ճիշտ եմ ճանաչել: Երանի՜, չհարցնեի:
Գիտեմ երկնքում ժպիտը դեմքիդ «Հայերեն ես պարում»:
Հանգչիր խաղաղությամբ…
ԱԺ պատգամավոր Սոֆյա Հովսեփյանի ֆեյսբուքյան էջից
